Dobiegł końca czas Wielkiego Postu, który mimo trudności z wiadomych względów przeżyliśmy ubogaceni piękną liturgią. Dziękuję za pomoc w organizacji Rekolekcji Wielkopostnych, za przygotowanie i prowadzenie Dróg Krzyżowych: przedstawicielowi Rycerzy Bożego Grobu, młodzieży, Apostolatowi Margaretek, Rycerzom Kolumba, Chórowi parafialnemu „Barka” oraz Zespołowi Teatralnemu i młodzieży naszej parafii pod przewodnictwem Pani Ireny Kmiecik za Wielkopiątkowe Oratorium przedstawiające Drogę Krzyżową w bardzo nowatorski sposób oraz przeprowadzenie wraz z młodzieżą wieczornego czuwania przy Grobie Pańskim. Dziękuję Rycerzom Kolumba za pomoc w czytaniu Męki Pańskiej w Niedzielę Palmową i straż przy Grobie Pana Jezusa w W. Piątek i przez większość wczorajszego dnia oraz za szereg innych inicjatyw.Jestem bardzo wdzięczny Apostolatowi Margaretek za piękną modlitwę Różańcową w intencji kapłanów w Wielki Czwartek. Panu Markowi Błachowi dziękuję za pomoc w śpiewie. Dziękuję ministrantom i lektorom oraz młodzieży za pomoc w czasie nabożeństw Wielkiego Tygodnia, oraz Paniom Wioletcie i Monice za komentowanie wydarzeń liturgicznych, a także chórowi Barka i panu Organiście za oprawę muzyczną. Wam wszystkim parafianom dziękuję za obecność, stworzenie wspólnoty modlitwy, za składane ofiary i za różnorakie wsparcie. Z okazji Świąt Wielkanocnych życzę WamAby Zmartwychwstały Chrystus, nasz Pan i ZbawicielKtóry z miłości oddał życie swoje za przyjaciół swoichObdarzył Was błogosławieństwem,A Wasze serca napełnił radością. Wielkanocny czas niech przyniesie Wam spokój, radość, ciepło domowego ogniska. Radujmy się wspólnie z nadejścia Pana, nowego życia, wiosennej pogody, dzieląc się dobrym słowem z najbliższymi….Niech Błogosławieństwo Zmartwychwstałego Chrystusa towarzyszy nam na każdy dzień!Radosnego Alleluja! Na czas Zmartwychwstania Pańskiego prawdziwej wielkanocnej radości, Jego prowadzenia w codziennej miłości do ludzi. Z całego serca przekazuję te życzenia dla całej społeczności naszej parafii. Szczęść Boże!

Poniższe komentarze zostały przygotowane przez ks. Błażeja Węgrzyna z Bractwa Słowa Bożego. Komentarz do pierwszego czytania Ten fragment biblijny jest bramą do liturgii słowa rozpoczętego tygodnia, w którym i pierwsze czytania, i Ewangelie będą rozwijać motyw prawa interpretowanego przez proroków Starego Przymierza i Proroka Nowego Przymierza, Jezusa Chrystusa. W takiej więc mierze, w jakiej zrozumiemy i uwewnętrznimy dzisiejszy urywek z Księgi Wyjścia, będziemy gotowi na dalszą modlitwę Słowem Bożym. Zacznijmy od pytania: czy Dekalog – „dziesięć słów” lub przykazań (zob. Wj 34, 28; Pwt 4, 13; 10, 4) – to prawo czysto wyznaniowe, obowiązujące wyłącznie określonych wiernych? Na pierwszy rzut oka wydawałoby się, że tak. Tymczasem, „w odróżnieniu od innych przepisów spisanych przez Mojżesza, Dekalog został napisany przez Boga «swoim palcem»” (por. KKK 2056). „Dziesięć przykazań należy do Objawienia Bożego. Pouczają nas one zarazem o prawdziwym człowieczeństwie człowieka. (…) Dekalog stanowi uprzywilejowany wyraz «prawa naturalnego». (…) Przykazania Dekalogu, chociaż dostępne dla samego rozumu, zostały objawione. Grzeszna ludzkość potrzebowała tego objawienia, aby osiągnąć pełne i pewne poznanie wymagań prawa naturalnego. (…) Są one [przykazania] ze swojej natury niezmienne i obowiązują zawsze i wszędzie. Nikt nie może od nich dyspensować” (KKK 2070-2072). A zatem, należy postawić znak równości między Dekalogiem a naturą ludzką: religijną, społeczną i rozumną, czyli moralną. Dekalog został nie tyle „nadany odgórnie” – na zasadzie „warunków umowy” między dwiema stronami – ile został odsłonięty dla wszystkich ludzi w obrębie jednego narodu. Na tym polegała misja Żydów wobec pogan – być świadectwem prawdy o Bogu i człowieku. Jako chrześcijanie, jesteśmy spadkobiercami tej misji. Komentarz do psalmu Czytamy dziś drugą część starożytnego hymnu, poświęconą prawu Bożemu określanemu jako doskonałe, pewne i słuszne. W pierwszej części, autor kontemplował harmonię stworzenia (zob. Ps 19, 2-7). Dzisiejszego czytelnika może dziwić tak płynne przejście od przyrody do moralności; z drugiej strony, współczesne ruchy ekologiczne postulują wyprowadzanie moralności właśnie z harmonii przyrody (przynajmniej dopóty, dopóki nie chodzi o poszanowanie poczętego życia oraz „naturalności” sposobu jego poczynania; wtedy „życie w harmonii z przyrodą” ustępuje miejsca „prawu wyboru” i „postępowi biotechnologicznemu”). W naszej medytacji pójdźmy za tropem psalmisty: stworzony świat – czy to przyrodniczy, czy to ludzki – ma swoją „naturę”, swoje wewnętrzne uporządkowanie. W przypadku przyrody ten porządek zachodzi instynktownie, samorzutnie. W przypadku ludzi – którzy i uczestniczą w życiu przyrody, i przekraczają jej zdeterminowanie – ten porządek zakłada także obiektywne rozpoznanie prawdy i dobrowolne podporządkowanie się jej. Zastanówmy się, czy właśnie tak pojmujemy wielkość człowieka. Wtedy możemy przyznać Bożym rozporządzeniom – i przyrodniczym, i moralnym – doskonałość, pewność i słuszność.

Drodzy parafianie, serdecznie pragnę Was poinformować o powstaniu strony internetowej naszego kościoła. Informujemy, że strona jest w ciągłym przygotowaniu. Treści będą uzupełniane na bieżąco. Dziękuję za cierpliwość.